Trauma helpt je om te overleven

Als ons iets gebeurt wat op dat moment onverdraaglijk, levensbedreigend of onoplosbaar is, zet onze psyche uit machteloosheid een soort noodprogramma in werking: het realiteitsbesef wordt uitgeschakeld en een beschermingsmechanisme wordt ingeschakeld om de pijn of de dreiging niet te hoeven voelen. Met deze strategie stellen we onze overleving veilig, dus dat is perfect voor het voortbestaan van het menselijk ras. Helaas gaat deze strategie wél ten koste van de ontwikkeling van onze eigen psyche!

Want als we de realiteit niet meer helemaal kunnen waarnemen, niet goed meer kunnen omgaan met angst, pijn en woede en geen vertrouwen meer in onszelf en in anderen kunnen hebben, is er geen goede relatie met onszelf meer mogelijk. Laat staan met anderen. Je strategie blokkeert jezelf.

”Trauma aankijken helpt je om te léven

Om de blokkade op te heffen die het trauma heeft opgeworpen en jezelf weer te kunnen voelen, moet je die overlevingsstrategie loslaten. En dát is meestal niet gemakkelijk. Alle alarmbellen in jezelf gaan af wanneer je dat probeert, je psyche trekt aan de noodrem, er dreigt gevaar…

Alleen jijzelf kunt een blokkade opheffen die in jou zit. Als je kunt kijken naar wat je hebt doorgemaakt, naar de onderliggende angst en de pijn, dan is je beschermingsmechanisme niet meer nodig. Door in contact te komen met je trauma kunnen je gevoelens weer stromen; je kunt angst, pijn, hulpeloosheid en zwakte toelaten en het voelen weer integreren in je psyche. Zo wordt de blokkade opgeheven.

Overlevingsstrategieën horen ook bij het ‘gewone’ leven

Wat iemand beleeft als onverdraaglijk, is afhankelijk van leeftijd, levenservaring, kennis en vaardigheden. Als je bedenkt dat jonge kinderen voor hun eigen overleven in hoge mate afhankelijk zijn van hun ouders, kun je je ook voorstellen dat gebeurtenissen op jonge leeftijd een grote impact kunnen hebben op de ontwikkeling van de psyche van een kind. Denk bijvooprbeeld aan een moeder die haar kind niet meteen voedt als het honger heeft: voor een baby kan dat onverdraaglijk zijn, maar voor een adolescent is dit waarschijnlijk geen ingrijpende levensgebeurtenis.

Wanneer een gebeurtenis voor een jong kind onverdraaglijk is, treedt hetzelfde mechanisme in werking als bij trauma. En zo kan het dus gebeuren dat veel overlevingsstrategieën al vroeg in de kindertijd ontstaan, zonder dat wij ons daar bewust van zijn. En dat onze onbewuste gedragspatronen ons functioneren op latere leeftijd gaan belemmeren. En dat als wij daar niets aan doen, er niet naar kijken, we deze gedragspatronen via onze eigen opvoeding ook nog doorgeven aan de volgende generatie…

Ontdek je eigen gedragspatronen

Om overlevingsstrategieën los te kunnen laten, moet je ze eerst kunnen zien. Dat lukt vaak niet alleen, want onze psyche blokkeert onszelf. Coaching helpt je om in contact te komen met je eigenheid zodat jij ontdekt wat jou belemmert. Het helpt je om het verband te leggen met je eigen levensgeschiedenis en je eigen jeugdervaringen. Deze bewustwording geeft jou de ruimte voor beweging en verandering. Zo verrijk jij jezelf, je kinderen én de generaties na jou!

Voor complexe trauma’s en traumabehandeling verwijs ik je graag door naar collega’s met specifieke expertise.